ԿՈՉ ԽԱՂԱՂՈՒԹԵԱՆ ԵՒ ԴԱՏԱՊԱՐՏՈՒՄ ԲՌՆՈՒԹԵԱՆ

Աշխարհի կրօնները եւ յատկապէս Միաստւածեանները ռահվիրաններ են խաղաղութեան, սիրոյ, համերաշխութեան եւ համատեղ կեցութեան: Քրիստոնէութիւնը ըստ էութեան սիրոյ կրօնն է: Նոյնն է նաեւ իսլամութիւնը, որի անունը ցուցանիշ է խաղաղութեան:

Դժբախտաբար աշխարհը, մարդիկը խռովութիւնը եւ սպանութիւնը նախընտրում են սիրուց եւ խաղաղութիւնից: Սրա գլխաւոր պատճառը աշխարհը կրօնից եւ Աստծուց հեռացումն է: Համաշխարհայնացած եւրոպան կարծէք (խօսքի ազատութիւն) լոզունքի տակ ինքն իրեն իրաւունք է վերապահել անյարգելու կրօնն ու կրօնական ճշմարտութիւնները այլ եւ ճշմատութեան առաքեալները:

Վերջերս այն ինչ որ պատահեց ֆրանսիայի մէջ եւ ինչ որ պատահում է դժբախտաբար ամենուրէք մեծապէս դատապարտելի է եւ ըստ էութեան հակառակ է միաստւածեան կրօնների ուսուցումներին:

Բռնութեամբ, բռնարարքներով եւ ահաբեկչական արարքներով հարցերը չեն լուծւում: Հարկ է լինել սիրոյ եւ խաղաղութեան աւետաբեր: Մեր կոչն է, որ պետութիւնների պատասխանատունները երիտասարդները եւ ողջ ժողովուրդը հետամուտ լինեն սիրոյ եւ խաղաղութեան, հեռու մնան ատելավառ ճառերից ու լոզունքներից եւ փորձեն լինեն խաղաղութեան եւ համերշխութեան առաքեալ:

Հայոց եկեղեցին որտեղ որ եղել է իր պատմութեան մէջ միշտ եւ անդադար եղել է, է եւ մնալու է խաղաղութեան սիրոյ եւ եղբայրասիրութեան քարոզիչ, որովհետեւ հաւատացած է, որ բռնութիւնն ու ահաբեկչութիւնը Աստծոյ եւ մարդկութեան դէմ երեւոյթներ են եւ ըստինքեան դատապարտելի:
Քրիստոս ասում է, «Երանի նրանց ովքեր խաղաղութեան հաստատման համար են աշխատաում, որովհետեւ նրանք Աստծոյ որդիներ պիտի կոչւեն»:

ՍԵՊՈՒՀ ԱՐՔ. ՍԱՐԳՍԵԱՆ ԱՌԱՋՆՈՐԴ
ԹԵՀՐԱՆԻ ՀԱՅՈՑ ԹԵՄԻ

30 Հոկտեմբեր 2020