«Հետեւաբար, քանի դեռ ժամանակը մեր ձեռքին է, բարիք անենք բոլորին, մանաւանդ հաւատի ճանապարհի մեր հարազատներին»(Գղ. 6։10)։

Ամանոր է։ Նոր տարի, կաղանդ ու նոր տարւան յաջորդող մեր Փրկչի՝ Յիսուսի Քրիստոսի Ծննդեան եւ Աստւածայայտնութեան տօն, որը համայն քրիստոնեայ աշխարհի համար առ Աստւած բացւած ճանապարհ է։ Ճանապարհ, որ անցնում է ժամանակի անհունութեան մէջ մարդ արարածին էլ հունաւորից անհունութեան է առաջնորդում։

Ժամանակի էութիւնը բացայայտւում է մարդ արարածի կեանքով ու գործով. այլ խօսքով ե՛ւ հասանելի է ե՛ւ անհաս։ Հասանելի է երբ մարդ էակը գործում է Աստծու օրէնքների համաձայն եւ անհաս է երբ վատնում է իր կեանքը, նման գարնան ծաղկած խոտի, որ երբ խորշակը փչում է նրա վրայ, դադարում է գոյութիւն ունենալուց եւ անհետ կորչում է։

Այսօրւայ աշխարհը լի է մարդ արարածը կորստի մատնող երեւոյթներով, չարի սերմերով ու կեանքը խաթարող երեւելի եւ աներեւոյթ իրականութիւններով։ Մարդկութիւնը իր ուղին կորսնցուցեր է ու փրկութեան ելք է փնտռում։ Ժողովուրդներ առաջնորդւած իրենց փառասիրական, շահադիտական նկրտումներից դարձել են միմեանց թշնամի հաստատելով ճշմարտութիւնը այն խօսքի, որ ասում է՝ մարդուս մեծագոյն թշնամին նոյնինքն մարդն է։ Քաոսային այս վիճակը հաւատում եմ, որ արդիւնքն է մեր Աստծուց եւ հետեւաբար կրօնից հեռացման։ Հայ Եկեղեցու հայրապետներից մին գրել է.-«Կրօնը Աստծու կեանքն է մարդու կեանքի մէջ»։ Մենք զգում ենք այդ մեր մէջ։ Իրօք Աստւած գործում է մեր մէջ, թէ ոչ, այնքան ենք հեռացել իրենից, որ կարծես Նա այլեւս մեր կեանքի առանցքը չի կազմում։ Այս դառն իրողութիւնը ժողովուրդներին միմեանց դէմ է հանել։

Համաշխարհայնացած, ատելութեամբ ու թշնամանքով լի այսօրւայ աշխարհը որեւէ ժամանակից աւելի կարիքը ունի Տիրոջ պատւէրներով ու աստւածադիր օրէնքներով առաջնորդւելու։ Որքան գեղեցիկ ու ներշնչող են Տիրոջ հետեւեալ խօսքերը սաղմոսերգու մարգարէի միջոցաւ մեզ հասած.-«Խօսքդ ճրագ է քայլերիս, լուսաւորողը՝ ճամբաներիս»(Սղ. 119։103)։
Իր կեանքի կողմնացոյցը կորցրած մարդու համար Աստծու խօսքը ճրագ է եւ ուղեցոյց։ Այսօրւայ արկածահար աշխարհը, իր դրական նւաճումներով հանդերձ մեզ դժւարին մարտահրաւէրների առաջ է դրել։ Աւելին մարդուս դարձրել ՛՛գործիք չարի՛՛, որ եղբայր եղբօր դէմ է հանում։

Արդարեւ այս դառն ու տխուր պատկերի դիմաց կանգնած մարդ արարածը եւ քրիստոնեան յատկապէս կարիքն ունի վերատեսելու իր կեանքը եւ այն վերանորոգելու հեռանկարով գործի, քանի որ վերանորոգութիւնը քրիստոնեային նոր մարդ է դարձնում. սաղմոսերգու մարգարէն ասում է՝
«Տիրոջ օրէնքը կատարեալ է, անձը վերանորոգում է,
Տիրոջ պատւիրանները վստահելի են,
Իմաստուն է դարձնում պարզամիտներին» (Սղ. 19(18)։7)։

Տօնը իմաստաւորւում է իր խորքային հոգեւոր եւ ազգային նշանակութեամբ եւ գործնական դրսեւորումներով։ Աշխարհի փորձութիւնների, տագնապների ու դժւարութիւնների առաջ կանգնած քրիստոնեայ մարդը իր նայւածքը պիտի ուղղի Բեթղեհէմի լուսազարդ երկնակամարին, նրանից Լոյս, Սէր եւ Հաւատք հայցելու. Լոյս՝ իր ճամբան անսայթաք քայլելու, Սէր՝ իր նմանը սիրելու իր անձին պէս եւ Հաւատք՝ հաւատալով որ հաւատքը իր ներքին հոգեկան աշխարհը զօրացնող ու ամրապնդող, ճշմարտօրէն նրան իր Արարչին մօտեցնողն է։
Արդարեւ աստւածային օրէնքով, պատւիրաններով ապրողը կատարելութեան, հիմնովին վերանորոգւելու ճանապարհին է։ Այս իրականութեան ամբողջական գիտակցութեամբ սաղմոսերգուն հայցում է Աստծուց ասելով.-«Մաքուր սիրտ հաստատիր իմ մէջ ով Աստւած. նոր եւ ուղիղ հոգի դիր իմ ներսում»(Սղ. 51։10)։

Մարդկային կեանքը բեղմնաւորւում է նորոգութեամբ ու այդ վերանորոգութեամբ նա կը կարողանայ անդրանցնել ժամանակը։ Մարդ արարածը իր վերանորոգ, յարատեւօրէն կենսաւորւող կեանքով է, որ կարողանալու է դառնալ յաւերժի ճանապարհորդ։
Մեր ժողովուրդը, դարաւոր իր պատմութեան իսկ վկայութեամբ վերանորոգեց իր օջախը, ստեղծեց իր պատմութիւնը, որ լի է հրաշալի ստեղծագործութիւններով, գանձերով ու հպարտառիթ սխրագործութիւններով։

Քրիստոսաժառանգ հաւատքով հայը կրցաւ իր կեանքը վերածել ամրակուռ բերդի, որի քարերը կարծես երկնքից են իջեցւել։ Քրիստոսով նորոգեալ կեանքը մարդուն պարգեւում է սէր, խաղաղութիւն, միութիւն, հաճութիւն, անձնազոհութիւն, նւիրւածութիւն։ Այս օրերին մեր ժողովուրդը որեւէ մէկ ժամանակից աւելի կարիքը ունի սիրոյ, որպէսզի սիրով լուսաւորի իր կեանքը։ Կարիքը ունի խաղաղութեան, որպէսզի խաղաղօրէն ստեղծագործի, միութեան որպէս իր զօրութեան աղբիւր, հաճութեան որպէս աղբիւր աստւածահաճ կեանքի, անձնազոհութեան, նւիրւածութեան որպէս աւիշ կեանքի եւ զօրութեան։ Վերանշւած առաքինութիւններով զրահաւորւած հայը կը դառնայ հայրենասէր ու հայրենապաշտ, կը դառնայ անխոնջ ու երկաթեայ կամքով վահանաւորւած զինւոր իր հայրենիքի։

Այսօր ազգովին մեր պատմութիւնը կարդալիս, մեր կեանքը քննելիս մի կողմից հպարտութեան զգացումով մեր կուրծքը ուռում է եւ միւս կողմից ի տես այսօրւայ անբաղձալի ու անորոշ վիճակի մեր աչքերը մի կողմից դառն արցունքներով ու ամօթխած նայւածքներով միւս կողմից ապագայի վառ յոյսով ենք նայում միմեանց եւ շրջապատին։ Անցեալին էլ մեր ժողովուրդը դիմակայեց մահ ու աւեր, դժւարութիւն ու ցեղասպանութիւն, հայրենազրկում։ Սակայն նոյն ժողովուրդը կարողացաւ յաղթահարել այդ բոլորը իր քրիստոնէական հաւատքով, աննկում կամքով։ Քշւեց խորը Դեր-զօրեան անապատին, սակայն անսպառ հաւատքով անապատի աւազներից վերընձիւղւեց եւ ծնունդ տւաւ ազատ ու անկախ Հայաստանին, որ պիտի լինէր եւ եղաւ այսօրւայ մեր հայրենիքի պատւանդանը։

Քրիստոսով վերանորոգւած կեանքը սիրոյ եւ խաղաղութեան աղբիւր է, որից նոր կեանք է ճառագայթում։ Նոր կեանքի հեռանկարով պատւանդւած կեանքը մեզ առաջնորդելու է դէպի Քրիստոս, որով եւ փրկութեան, որի համար Աստւած մարդեղացաւ։ Պօղոս առաքեալը գրում է.-«Քանզի Աստւած իր շնորհը յայտնեց, որպէսզի բոլոր մարդիկ փրկւեն»(Տտ. 2։11)։

Վերանորոգ կեանքով կերպարանափոխւած շնորհաւորում ենք մեր ժողովրդի բոլոր զաւակներին, մեր քոյր թեմերի թեմակալ Առաջնորդներին, ազգային իշխանութիւններին մեր ժողովրդին, որտեղ որ կայ։
Մեր Տիրոջ Ծննդեան եւ Աստւածայայտնութեան տօնով վերանորոգ մեզանից թօթափենք վախն ու տխրութիւնը եւ միասնութեան ու միութեան խորհրդով զօրանանք ու համագործակցութեան, եղբայրութեան եւ հաճութեան ապրումով միմեանց շնորհաւորենք աւետելով հրաշափառ ծնունդը Փրկչին.-
Քրիստոս ծնաւ եւ յայտնեցաւ
Ձեզ եւ մեզ մեծ Աւետիս. Ամէն.

ԱՂՕԹԱՐԱՐ՝
ՍԵՊՈՒՀ ԱՐՔ. ՍԱՐԳՍԵԱՆ
ԱՌԱՋՆՈՐԴ ԹԵՀՐԱՆԻ ՀԱՅՈՑ ԹԵՄԻ