Յունւարի վերջին օրերին իր հոգին աւանդեց գաղութիս բազմամտահոգ, երախտարժան, անխոնջ կերպով աշխատող՝ հանգուցեալ տիկին Նազիկ Մանասեանը, որ կէսդարիայ իր ազգային, եկեղեցական, մշակութային, ընկերային, կրթական անսակարգ եւ նւիրեալ աշխատանքով իր կեանքը նւիրաբերեց իր եկեղեցուն, Հայ Կին Միութեան կից Անի Միութեան, Հայ Մշակութային Սարդարապատ Միութեան եւ իր հայրենակիցներին:

1999 թւի վերջին օրերին երբ Թեհրան հաստատւեցի նախ որպէս առաջնորդական տեղապահ եւ ապա որպէս առաջնորդ, ճանաչեցի հանգուցեալ տիկին Նազիկը, որպէս աշխոյժ եւ եռանդուն, իր ողջ ժամանակը եկեղեցուն եւ միութեան նւիրաբերող անձնաւորութիւն:

Իր հաղորդական ու ծառայասէր բնաւորութեամբ գաղութի, մասնաւորաբար Սարդարապատ քաղաքամասում, բնակչութեան ոգին էր, ազգային, կրօնական ապրումներն ու զգացումները փոխանցում էր իր շրջապատին: Սրբոց Վարդանանց եկեղեցու խորհրդի անդամ էր երկար տարիներ, Հայ Կին միութեան կից Անի Միութեան բաբախող սիրտն ու ուղեղն էր:

Իսլամական Յեղափոխութեան առաջին օրերին, երբ որոշ անորոշութիւն էր տիրում Թեհրանում եւ մի քիչ էլ ամէն տեղ, տիկին Նազիկը մի խումբ հաւատաւոր գործակիցների հետ միասին Սահակեան դպրոցի սրահը աներեւակայելի արագութեամբ կերպարանափոխեցին՝ այն վերածելով գեղեցիկ եկեղեցու ի մխիթարութիւն եւ ի պայծառութիւն մեր գաղութի հոգեւոր կեանքի:

Ազգային եւ կրօնական ոգիով, ապրումներով հարուստ տիկին Նազիկը անընդհատ եւ անդադար գործի վրայ էր եկեղեցում, միութիւնում, ազգային աշխատանքներով միշտ զբաղւած, երբեմն հարց էի տալիս. «Տիկին Նազելի ե՞րբ ես տուն գնում, հանգստանում», «Սրբազա՛ն, եկեղեցում եւ միութիւնում գործելը ինձ համար վայելք է եւ միաժամանակ ապրում»: Իսկապէս այդպիսին էր տիկին Նազիկը, որ նոյն ոգիով դաստիարակեց իր զաւակներին, թոռներին:

Յաճախ մայրական գուրգուրանքից մղւած հեռաձայն էր անում եւ ասում. «Սրբազան, այսինչ կամ այնինչ ճաշը կամ աղանդերն եմ պատրաստել, ուզում էք նրանցից ձեզի բերեմ»: Գոհունակութեամբ ընդունում էի իր անկեղծ առաջարկը եւ մի քանի ժամ ետք տիկին Նազիկը ծանրաբեռնւած իր պատրաստած ճաշատեսակներով առաջնորդարան էր գալիս: Հրաժեշտ արած ժամանակ տեսնում եւ զգում էի իր դէմքի վրայ ուրւագծւած ուրախութիւնն ու ժպտախառն գոհունակութիւնը:

Կարելի է երկարել իր բարեմասնութիւնները, որոնք վստահաբար իր սիրոյ եւ հաւատքի արդիւնքն էին: Անդուլ աշխատող, գործող, իր կարիքի մէջ եղող հայրենակիցներին նեցուկ էր կանգնում իր նիւթական եւ բարոյական օժանդակութեամբ: Հայրենիքով ապրող, հայրենիքի ցաւը իրը նկատող տիկին Նազիկը միշտ ափսոսանքով յիշում էր հայրենիքի եւ Ղարաբաղի դժբախտ պատահարները:

Բարի ու ազնիւ տիկին Նազիկ այն ինչ, որ արեցիր, գործեցիր ու տւիր ուրիշին, այն վստահաբար երկնքում Աստծու մօտ արձանագրւած է:

Ննջիր խաղաղութեամբ, որովհետեւ խաղաղութիւն սիրող էիր: Աստւածային օրհնութիւն քո յիշատակին եւ հոգեկան մխիթարութիւն ու խորագոյն վշտակցութիւն եւ ցաւակցութիւն քո զաւակներին ու իրենց ընտանիքներին, քո հարազատներին, գաղափարական գործընկերներին, այլեւ Մանասեան եւ Ղազարեան ընտանիքների բոլոր անդամներին:

Հողը թող թեթեւ գայ վրադ սիրելի տիկին Նազիկ:
Յիշատակն արդարոյն օրհնութեամբ եղիցի:

ՍԵՊՈՒՀ ԱՐՔ. ՍԱՐԳՍԵԱՆ
ԱՌԱՋՆՈՐԴ ԹԵՀՐԱՆԻ ՀԱՅՈՑ ԹԵՄԻ